Başlarken.
Aşk ile millet sevgisi veya vatan sevgisi birbirine çok benzer değil midir? Veyahut annelik duygusu. Saydığımız bu şeyler insanın isteği doğrultusunda gerçekleşen şeyler değil veya bir çıkar beklenerek girişilen hareketlerden değildir. Annelik duygusu isteğe bağlı bir şey olmadığı gibi insan aşık olurken de bir çıkar veya menfaat beklemez. Sadece olur. Tıpkı bunlar gibi millet sevgisi de sorgulanamaz. Nedeni, niçini, zamanı yoktur bu işin. Sadece seversin. Açıklayamazsın da.
Annelik duygusunun vücudumuzda salgılanan Prolaktin isminde bir hormon sayesinde oluyor. Peki millet sevgisi? Ya da daha da ilerisi ırkçılık?
Bunun bir hormon sayesinde olup olmadığı belli değil ancak kanımızın dolaştığı bir damar var ki tüm benliğimizi bir ülkü uğruna harcamamızı bu damar sağlıyor: Milliyetçilik damarı.
Herkeste var bu damar, ancak kiminde tüm vücuda kan taşıyor, kiminde yer yer tıkanmış, irin ve pislik içinde. Tek bir örnek vereceğim -en bariz örneği- Halide Edip Adıvar. Şiddetli bir şekilde Amerikan mandacısı olan bu yazar, bu kadın, bu Türk insanı gün gelecek en şiddetli eylemlerin başrolünde yer alacaktı. Peki neydi yüz seksen derece dönmesini sağlayan şey. İçinde hiç yok muydu milliyetçilik de sonradan mı yerleşti? Hayır sadece Mustafa Kemal'in ışığı damarının etrafındaki irin tabakasını temizledi.
Ve sonuç: Halide Onbaşı.
Herkesin içinde bir yerlerde vardır milliyetçilik, tıpkı aşk gibi. Sadece gün yüzüne çıkacağı zamanı bekler. Bu kimi zaman İzmir'in işgali kimi zaman kendini bilgili biri zanneden bir dingilin blogudur.
Kozgav Hikayeleri
Kozgav Göktürkçe ''isyan'' ''başkaldırı'' gibi anlamlara geliyor. Bu blogun diğer bir amacı ise ataların zor durumlarda giriştikleri ''başkaldırıları'' anlatarak bize ilham vermesini sağlamak. Türk ırkıyla beraber dostumuz olan diğer ırkların da kozgavları bu blogta anlatılacaktır.
Esen kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder